زمانی
زمانی که در آخرین پیچ و خم های راه سنگلاخی ، پیک خسته ی سوار بر اسب مخصوص ، برای رسیدن به چاپار خانه و رساندن نامه به پیک بعدی تلاش میکرد ، هرگز فکرش را هم نمیکرد زمانی فرا رسد که در چشم بهم زدنی ، نامه ای از شرق امپراطوری پهناور ایران به غرب آن برسد ، نامه ای که زحمت رساندن آن به مقصد از زحمت رساندن پا بر لگام اسب کمتر باشد .
مگر امکان داشت بدون طی کردن این مسیر طولانی ، پیام مهمی را در لحظه ای به مقصد فرستاد ؟ حتی اگر سریع ترین شاهین مامور انجام این کار میشد بازهم چند روز زمان لازم داشت و این کار حتی در عالم خیال انسانهای آن روزگار ناممکن بود .
اما اینک با حقیقتی روبرو هستیم که این امکان را برای ما فراهم کرده ، حقیقتی که به مدد فناوریهای مدرن فراهم شده ،حقیقتی ملموس و پنهان ، حقیقتی مجازی .
مگر میتوان حقیقتی را مجازی شمرد ؟ نه تنها میتوان ، بلکه میتوان این مجاز را هم حقیقی شمرد ، حقیقت مجازی و مجاز حقیقی ، و این همان فضای مجازی ارتباطات در قرن حاضر است که شاید بتوان آنرا از عجیب و پیچیده ترین دستاوردهای انسان معاصر دانست ، مجازی دست نیافتنی که فواره هوش بشر توانست آنا فتح کند ، مجازی که کارهای حقیقی ، ملموس و عینی انجام میدهد .
در جامعه بشری کنونی ارتباطات به عنوان تاثیر گذارترین عامل برای پیوند جوامع و تبادل اندیشه و دیدگاه ، اطلاع رسانی و آگاهی بخشی ، شناخت فرهنگهای مختلف و در موارد سوء استفاده آمیز : تغییر نگرش ، استثمار و تغییر ساختار جوامع ضعیف تر و بهره برداری سوء از ظرفیتهای آنان را ممکن میسازد .
تکنولوژی های ارتباطی همان مجاز حقیقی و واقعیت پرقدرت و انکار ناپذیری است که در دست انسان قرن حاضر قرار دارد و روز به روز بر وسعت و اشکال و شیوه های آن افزوده میشود .
حال که میتوان وارد دنیای مجازی شد و به مدد آن کارهای حقیقی با تاثیرات فراوان انجام داد ، نامحدودی عالم مجازی انجام کارهای نا محدود را ممکن میسازد و این گستره توانایی علوم ارتباطات است.
بشر امروز خواه نا خواه در جریان سیل این اطلاعات و ارتباطات قرار گرفته است ، اینجاست که میتواند با شنا کردن در مسیر درست این دریای بزرگ به ساحل مطلوب برسد ، گرچه رها کردن سکان کشتی در این دریای وسیع میتواند فرد ، جامعه و جهانی را به قعر نابودی بکشد و این قدرت ارتباطات است و شاید این همان اهرمی است که به اعتقاد فلاسفه قدیم ، جهانی را میتوان با آن تکان داد .